وزارت امر به معروف و نهی از منکر یا وزارت اصلاح مو و لباس؟!

مولوى حبيب‌الله حسام مهاجر:

يكم) اهمیت و جای‌گاه دستگاه امر به معروف و نهی از منکر در اسلام:
مطمئنا دستگاه امر به معروف ونهی از منکر در حاکمیت اسلامی از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است و یگانه دستگاه ناظر بر اعمال حکام و اهل اجتماع در ملک می‌باشد و در پرتو شریعت با الگوگیری از پیامبر مکرم اسلام جلو انحراف مدیران را می‌گیرد و دولت داران و جامعه را از سرطان منکرات حفظ می‌کند.
از لحاظ تعبدی در جایگاه ارکان پنجگانه اسلام قرار دارد و در اهمیت متوازن با ( کلمه شهادتین، اقامه نماز، ادای زکات، مناسک حج وامساک ماه رمضان) است، در واقع نفی هر یکی از ارکان ایمان نقض در ایمان وارد می‌کند و فعال بودن دستگاه امر به معروف و نهی از منکر نیز اساسی‌ترین نهاد در اصلاح و خیر جامعه و دولت می‌باشد.
امر به معروف و نهى از منكر يگانه دستگاهى است که در گام نخست از اجرایی شدن عدالت در دستگاه قضایی، جلوگیری از استبداد و حق تلفی و  محروم سازی طبقات مردم، نظارت وحراست می نماید.

دوم) عملكرد دستگاه امر به معروف و نهى از منكر طالبان در ميزان اسلام:
متأسفانه طالبان در ۲۷ سال عمر نظامی‌گری و سیاسی از قدرت امر به معروف و نهی از منکر به حیث وسیله تعذیب، استبداد، تحمیل امیال گروهی، قومی، تبعیض جنسیتی کار گرفته‌اند.
بدون تردید رکن امر به معروف و نهی از منکر در عهد نبوی وخلفاء راشدین و حیات صحابه ( رضی الله عنهم ) در تمام حوزه‌های زندگی فعال بود، اما نه شلاق داشتند، نه چماق، نه ظلم می‌کردند، نه استبداد، نه اهانت روا می داشتند، نه تحقیر می‌کردند، نه دروغ می‌گفتند، نه تهمت می‌بستند و نه فریب می‌کردند، نه نفاق بود، نه تعصب، نه غارت و چپاول بود، نه فساد، نه تحریف بود، نه گمراهی، نه افراط بود، نه تفریط، نه محروم سازی بود، نه مقهور و منکوب کردن، بلکه در عهد نبوی برنامه اسلام، الگوی حسنه رسول الله ( صلی الله علیه وسلم)، خط مستقیم، معتدل، رفتار کریمانه، فضیلت گرا و خیر خواهانه بود.
در عهد رسالت رحمت و خلفاء راشده امور معروف مثل آفتاب روشن بود و همه می‌دانستند، معما و متشابهات نبود، جهت تحقق آن همه افراد امت به شمول پیامبر مکرم اسلام حریصانه تلاش می‌کردند و امر به معروف ونهی از منکر را رسالت الهی و انسانی خود دانسته و اعمال می‌کردند.
همچنان تمام منکرات خط کشی شده بود، برای جلوگیری و زوال آن تلاش همه‌جانبه صورت می‌گرفت و هیچ‌کس در قبال بروز منکرات بی‌تفاوت نبود و از اینکه هر منکر به قوت خود معادله جامعه را بر هم می‌زند، در برابرش حساس و جدی بودند.
قرآن کریم دلیل نزول عذاب را بر بنی‌اسرائیل بی‌تفاوتی در برابر منکرات می‌خواند و در اصل برنامه شیطان و شیطان صفتان را امر به منکر ومنع از معروف معرفی می‌کند و از صفات برجسته و متمایز کننده امت اسلامی بر سایر امت‌ها در ادای رسالت را امر به معروف و منع از منکر عنوان می‌کند، دعوت بسوی اسلام را احسن القول می‌خواند و پیامبر مکرم اسلام در حدیث صحیح بخاری جامعه را به مسافران دو طبقه کشتی تشبیه می‌کند: « مثال کسانی که حدود الهی را رعایت می‌کنند و آنان که رعایت نمی‌کنند، مانند گروهی‌اند که سوار کشتی می‌شوند و با قرعه کشی برخی از آن‌ها در طبقه بالا وعده‌ای در طبقه  پایین قرار می‌گیرند، آنان که در طبقه پایین قرار می‌گیرند، برای دست رسی به آب، به طبقه بالا رفت و آمد می‌کنند، لذا می‌گویند؛ بهتر است برای این‌که مزاحم همسفران خود در طبقه‌ی بالا نشویم، سوراخی در طبقه پایین ایجاد کنیم ( و از دریا آب برداریم) ، اگر مسافران طبقه بالا مانع آنها نشوند وآنها را با تصمیمی که گرفته‌اند، آزاد بگذارند، همگی هلاک ( غرق ) می‌گردند و اگر مانع آنها شوند، همه آنان نجات می‌یابند». بخاری.
پروردگار عالم در آیه ۲۵ انفال از خطر منکرات و معصیت که سبب بروز عذاب می‌گردد، هشدار می‌دهد: « و ای مومنان‌! ‏خويشتن را از بلا و مصيبتی به دور داريد كه تنها دامن‌گير كسانی نمی‌شود كه ستم می‌كنند ( بلكه اگر جلو ستمكاران گرفته نشود، خشك و تر به گناه آنان می‌سوزد ) و بدانيد كه خداوند دارای كيفر سخت و مجازات شديد است.»
بنابر این اگر علما، مصلحان و نیروی امر به معروف و نهی از منکر دست بدکاران، فساد پیشه‌ها، باندهای شرور و سفاک را نگیرند، همه نیکان و بدان یکسره در پرتگاه هلاکت سوق می‌شوند.

اگر علماء، مصلحان و نیروی امر به معروف و نهی از منکر دست افراد شرور را گرفتند، همه افراد به شمول بدکاران ومصلحان از عذاب هلاکت بار نجات می‌یابند.

سوم) جهل مقدس و نگاه طالبان به امر به معروف و نهى از منكر:
واعجبا از جهل مقدس!
دستگاه امر به معروف ونهی از منکر طالبان مشغول چسیت؟ اولویت کاری‌شان، در پیچ عمامه، سر لچ، موی سر، دریشی، نوعیت و طرز لباس مشغول است؟ این کار به دستگاه امر به معروف ومنع از منکر اصلا ربطی ندارد.
اگر فرض بر این شد که ربط دارد و از کدام درجه اعتقاد و اعمال و در کدام مرتبه دین و  شریعت قرار دارد؟ و این لباس و موهای بی‌نظافت  و ترسناک شما منکر نیست؟ از خواسته‌های شریعت است؟ هرگز به اسلام ربط ندارد.
اسلام در لباس نشانه و علایم خاص معرفی نکرده است و به چه دلیل لباس مورد نظر شما اسلامی و لباس غیرتان غیرشرعی باشد؟!

واعجبا ازجهل مقدس!
ارگان امر به معروف و نهی از منکر و نیروی‌های جنگی شما تا رسیدن  به شهرها و قدرت، هزارها تلويزیون را اعدام و تف‌دانی‌های نصوار را با گلوله بسته و محکمه صحرایی کردید و حال تف‌دانی زیر میز صدارت ، وزارت و زینت بخش دفاتر و مجالس‌تان است و سخن گویان‌تان با شبکه‌های تلویزیونی با دختران موی طلایی لخت و برهنه مصاحبه می‌نمایند و مقامات عالیه، وزیر خارجه‌اتان کنفرانس مطبوعاتی دایر می‌کنند، در مدت هفت ماه بسا کافرها و طاغوتها دوست و  بسا کافرها و مرتدها مسلمان، بسا مسلمان‌ها مرتد و کافر شدند.

واعجبا از جهل مقدس!
دارالافتاء و ارشاد شما تا ۷ ماه قبل سازمان ملل متحد را دارالندوه مشرکین می‌خواندند و آمریکا و اذناب آن را طاغوت، نفس ملاقات و روابط با آنها را خروج از اسلام و ارتداد خواندید. اما اکنون در عقب دروازه‌های‌شان استغاثه مشروعیت می‌کشید و التماس کمک از طاغوت دارید.این چه نوع دین داری و شریعت مداری بود که نمایش دادید؟!.

چهارم) پرسش هاى اساسى
می‌پرسیم تا بدانیم چون پاسخ آنها را در متون اسلامی و تاریخ طلایی امت نیافتیم، آیا این شلاق، چماق، کیبل، پیپ ، زندان‌های شخصی، حمل سلاح بر ضد مردم، نمایش شکل و چهره‌های خشمگین و مهاجم در جامعه در کجای دین جا دارد؟ در کجای صدر اسلام وحیات طیبه پیمبر ویارانش دیده شده است؟
آیا سیاه کردن روی مسلمان متهم و گشت دادن در پیشگاه مردم، قیچی کردن موی جوان، زدن  بر صورتی که خداوند با دست خود ساخته، زنده باروح الهی است، مفتخر به تاج کرمنا، موصوف به احسن الصورة ، احسن التقویم، اعدل الترکیب و جبین ساجد به رب العلمین است، چه بی رحمانه حمله ور می شوید، در حالی که شاید هم مرتکب یک خطای صغیره شده باشند.
آیا بستن تهمت، گفتن دروغ، فرستادن طعن و لعن، دشنام و فحش گویی- پامال ساختن عزت، شرف و آبروی مسلمان منکر بزرگ نیست؟! حقا که است، اما عاشقانه این منکرات را انجام می دهید.

واعجبا از جهل مقدس!
آمرین به معروف و ناهین ازمنکر چرا وظیفه خود را نمی دانند! شما با تفکر خوارج همه چیز مسلمانان مخالف‌تان را مباح و حلال می‌دانید، بدتر از آن تلاشی خانه‌ها، داخل شدن به حریم خصوصی مردم مسلمان، تصرف ممتلکات، به غارت بردن اسباب خانه مردمی که شریعت اسلام، سلاح، موتر، طلا، شمشیر و سایر اسباب را از نیاز اولی خانه می‌داند و در نصاب زکات نمی‌آورد، غنیمت می‌خوانید و با خود می‌برید. شما جوانان میهن را مطابق عقیده تکفیری‌تان، تیرباران و  محکمه صحرایی می‌کنید و شما قبل از حضور آمریکا با مردم مجاهد می‌جنگیدید و در مدت دو سال بعد از پیمان صلح با آمریکا، با زن و مرد مسلمان در جنگ قرار دارید، لشکر و قطعات نظامی‌تان در ده و دهات، اطراف و شهرها مشغول تهدید، تخویف، قتل، غارت و نقض کرامت و سلب آزادی مردم هستند، این چه نوع اسلام است؟!

پنجم) چیستی معروف و منکر:
دولت اسلامی و نهاد امر بالمعروف و النهی عن المنکر وظیفه دارند مقاصد شریعت را که ضامن مصالح جامعه است تطبیق وتنفیذ نمایند، برخلاف دستگاه امر به معروف و نهی از منکر شما که مشغول همسان سازی لباس، چهره و زبان هستند که خود منکر بزرگ وانحراف از دین است.
آری، حفظ حدود و ثغور دین، عقل، نفس، مال، نسب، و حفظ کرامت انسانی، آزادی، رعایت حقوق خدا و مخلوق، تامین امنیت، صلح، توسعه اقتصاد، کار، تعلیم و تربیه، صحت عامه، از معروف‌های اولیه و بنیادین جامعه بشری است ونظام سیاسی اسلام مکلف به حراست و دستگاه امر به معروف … مکلف به نظارت از عملی سازی آنهاست.
جلوگیری از انواع ظلم، نفرت، نفاق، تعصب، ریختن خون، گرفتن اموال، ربودن آبرو، نجات از محرومیت، مظلومیت، فقر و بیکاری، بزرگترین منع از منکرات است، اما شما مصروف مو، لباس و کلاه مردم هستید.
جلب رضایت مردم مسلمان، تقویت اخوت ایمانی، برادری، اتفاق واتحاد، مودت، مهربانی، رفق، رحمت، تسامح و تساهل از معروف‌های مهم و برجسته و وظیفه دستگاه آمر به معروف … است. اما برعکس فضای اختناق، ارهاب و تعصب همه فرصت‌ها را از مردم گرفته است و یکسره از خوف، رعب، اختناق و ترس جان، مال و آبرو هجرت می‌نمایند که بزرگترین منکر در شریعت می‌باشد.
نظارت و حفظ اموال مردم و بیت‌المال، تاسیسات، تجهیزات نظامی و ملکی در مملکت از معروف‌های اساسی است.
جلوگیری از ضایع شدن و تخریب تاسیسات دولتی، فروش، قاچاق وسایط و تجهیزات نظامی و ملکی که از ارتش سرخ برجای مانده بود را به پاکستان تحفه دادند و اکنون داشته‌های نظامی دولتی را به پاکستان بردند که بزرگترین منکر در کشور می‌باشد.
کار دستگاه امر به معروف دعوت همه مردم و دولت داران به سوی تقوا، فضائل اخلاقی، اتحاد و اتفاق به محور اسلام و میهن واحد و خدمت گذاری به اسلام ومردم است و منع کردن از منکراتی چون نفاق، تبعیض و عصبیت قومی، زبانی، برتری جویی، تنش فرقه‌ای، مذهبی وافعال متکبرانه که کشنده یک ملت با عزت می‌باشد.
امر به معروف تقویت نهادهای آموزش و پرورش علوم شرعی وعلوم عصری و تقویت نظام صحی برای همه شهروندان است كه شما همه آنها را نابخردانه نابود کردید.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

پیمایش به بالا